Verhaal van Zahra

Als Esther en ik Zahra interviewen miezert het (alweer) buiten. Het Seminarie gaat voorzichtig weer open en ook onze vrijwilligers zijn gelukkig weer aan de slag per 1 juli jl.

Zahra komt uit Aleppo, Syrië. Zoals vele moslimvrouwen mocht Zahra niet naar school. Des te opmerkelijker is het dat zij inmiddels voortreffelijk Nederlands spreekt.

En dat in nauwelijks 5 jaar tijd.

In 2015 ontvluchtte Zarah de oorlog samen met haar zoontje van 3 jaar. Haar reis naar het veilige westen was vreselijk. Wekenlang lopen naar Libië, een gevaarlijke boottocht naar Turkije, door Griekenland lopen naar de grens van Macedonië. Daar wachtte ze 8 weken zonder enige voorzieningen om daarna half Europa door te reizen. In Nederland zat ze maandenlang in een AZC gescheiden van haar man, die samen met haar 2 dochters in een ander AZC verbleef. In Amersfoort kwam het allemaal goed. Een woning, de familie veilig en de kinderen en naar school.

Als ik Zahra vraag wat zij van Nederland vindt dan zegt ze: “Ik ben vooral dankbaar, de mensen zijn hier heel vriendelijk. Mijn kinderen doen het heel goed op school en zijn gelukkig”. Ze vervolgt: “Wel was het een soort van cultuurshock toen wij in Nederland aankwamen, alles was anders. In Aleppo was de wereld klein voor mij als Koerdische vrouw. In Nederland ging er een wereld voor ons open. We passen ons maximaal aan”.

In 2017 kwam Zahra als vrijwilliger bij het Seminarie. We hebben haar aan de hand genomen en met haar het Nederlands geoefend. Zahra heeft het enorm naar haar zin bij ons en wij zijn heel blij met haar. Zahra doet het bij ons namelijk buitengewoon goed. Evenals haar oudste dochter wil Zahra werken in de zorg. Het Seminarie gaat haar hiermee helpen. Als het aan ons ligt heeft Zahra haar eerste baan bij ons!